تعبیر خواب سوره شعرا - خواندن سوره شعرا در خواب چه تعبیری دارد؟

ستاره | سرویس سرگرمی - سوره شعراء بیست و ششمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء ۱۹ قرآن جای دارد و دارای ۲۲۷ آیه است. نام‌گذاری این سوره به نام شُعَراء به دلیل سخن گفتن از شاعران در آیات ۲۲۴ تا ۲۲۶ آن است. سوره شعراء به موضوع نهضت انبیاء از حضرت نوح (ع) تا حضرت محمد(ص) و یادآوری سرانجام دشمنان آنان پرداخته و بیشتر روی اصول اعتقادی، توحید، معاد، دعوت پیامبران و اهمیت قرآن تأکید می‌کند. هدف اصلی سوره شعراء را دلداری به پیامبر در برابر تکذیب‌ها و تهمت‌های قومش دانسته‌اند.

برای مشاهده تعبیر خواب بر اساس حروف الفبا، حرف مورد نظر خود را انتخاب کنید:

تعبیر خواب سوره شعرا

ابن سیرین می‌گوید: اگر ببینی سورۀ شعرا را می‌خوانی، در پناه خداوند هستی و از گناه و دروغ پاک می‌شوی و در راه دین کوشا خواهی شد.

هدف از نزول سوره شعرا

غرض از این سوره، تسلیت خاطر رسول خدا (ص) است از اینکه قومش او را و قرآن نازل بر او را تکذیب کرده بودند و او آزرده شده بود و همین معنا از اولین آیه آن که می‌فرماید:" تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ الْمُبِینِ" بر می‌آید. آرى کفار قریش یک بار او را مجنون خواندند، بار دیگر شاعر، و این آیات علاوه بر تسلیت خاطر آن جناب، مشرکین را تهدید میکند به سرنوشت اقوام گذشته و به این منظور چند داستان از اقوام انبیاى گذشته یعنى موسى و ابراهیم و نوح و هود و صالح و لوط و شعیب (ع) و سرنوشتى که با آن روبرو شدند و کیفرى که در برابر تکذیب خود دیدند نقل کرده است تا آن جناب از تکذیب قوم خود دل سرد و غمناک نگردد و نیز قوم آن جناب از شنیدن سرگذشت اقوام گذشته عبرت بگیرند.

علامه طباطبایی هدف اصلی سوره را دلداری به پیامبر در برابر تکذیب‌ها و تهمت‌های قومش دانسته است. چرا که این سوره با بیان داستان‌های پیامبران پیشین و یادآوری سرانجام دشمنان آنان، به منکران پیامبر هشدار داده است. مقاصد این سوره را توحید الهی، خوف از آخرت، تصدیق وحی بر حضرت محمد(ص) و رسالت جهانی او، دعوت به تقوا، بدفرجامی مخالفین نهضت انبیای الهی، منطق استبداد، شروع هرکار اصلاحی از خود و برنامه رستگاری و سرفرازی دانسته‌اند. لحن آیات این سوره را هماهنگ با دیگر سوره‌های مکی دانسته‌اند که بیشتر روی اصول اعتقادی، توحید، معاد، دعوت پیامبران و اهمیت قرآن تأکید می‌کند.

آیات ابتدایی سوره شعرا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ طسم ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

طاء، سین، میم (۱)

تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾

این است آیات [با عظمت این] کتاب روشنگر. (۲)

لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلَّا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿٣﴾

شاید تو می خواهی برای اینکه آنان ایمان نمی آورند، خود را از شدت اندوه هلاک کنی! (۳)

إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ ﴿٤﴾

اگر بخواهیم، معجزه ای بزرگ از آسمان بر آنان نازل می کنیم که فروتنانه و بی اختیار در برابرش گردن نهند، (۴)

وَ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا کَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِینَ ﴿٥﴾

هیچ [مایه] تذکر جدیدی از سوی [خدای] رحمان برای آنان نمی آید، مگر آنکه از آن روی گردان می شوند. (۵)

منابع: تعبیرستان / دانشنامه اسلامی اهل البیت علیهم السلام