تعبیر خواب سوره تغابن - خواندن سوره تغابن در خواب چه تعبیری دارد؟

ستاره | سرویس سرگرمی - سوره تغابن شصت و چهارمین سوره از قرآن، از سوره های مدنی و دارای ۱۸ آیه است. این سوره یکی از مسبحات (سوره هایی که با تسبیح خداوند آغاز می‌شوند) است. ابن ابى العلاء از حضرت ابى عبداللَّه امام صادق (ع) نقل نموده که فرمود هر کس سوره تغابن را در نماز واجبش بخواند، در روز قیامت شفیع او خواهد بود و شهادت می‌دهد نزد کسى که شهادت او پذیرفته می‌شود، آن گاه از او جدا نشود تا او داخل بهشت شود. اکنون با تعبیر خواب سوره تغابن با ما همراه باشید.

برای مشاهده تعبیر خواب بر اساس حروف الفبا، حرف مورد نظر خود را انتخاب کنید:

تعبیر خواب سوره تغابن

هدف از نزول سوره تغابن

این سوره از نظر سیاق و نظم، شبیه به سوره حدید است، و گویى خلاصه‌اى از آن است، و غرض سوره این است که مؤمنین را تشویق و تحریک کند به اینکه در راه خدا انفاق کنند، و غرض دیگرش این است که ناراحتى‌ها و تاسف‌هایى که در اثر هجوم مصائب در دلهاشان نشسته برطرف سازد، و نوید دهد که اگر در راه ایمان به خدا و جهاد در راه او و انفاق در آن راه، مشقاتى را متحمل می‌شوند، همه به اذن خداست.

و آیاتى که در صدر سوره واقع شده جنبه مقدمه و زمینه ‌چینى براى بیان این غرض را دارد. در آن آیات بیان مى‌کند که اسماى حسنى و صفات علیاى خدا اقتضا مى‌کند که براى بشر بعث و بازگشتى فراهم سازد، تا همه به سویش برگردند و در آن بازگشت اهل ایمان و عمل صالح به سوى بهشت جاودان هدایت شوند، و اهل کفر و تکذیب به سوى آتش ابدى رانده شوند، پس این مطالب مقدمه چینى است براى آیات بعد که می‌فرماید: باید خدا و رسول را اطاعت کنید و بر مصائب و نیز در برابر انفاق در راه خدا خویشتن‌دار باشید، بدون اینکه از منع موانع متاثر و از ملامت شماتتگران بیمى به خود راه دهید.

آیات ابتدایی سوره تغابن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۖ لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ﴿١﴾

آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] می ستایند. فرمانروایی ویژه اوست، همه ستایش ها مخصوص اوست، و او بر هر کاری تواناست. (۱)

هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ فَمِنْکُمْ کَافِرٌ وَمِنْکُمْ مُؤْمِنٌ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٢﴾

اوست که شما را آفرید؛ گروهی از شما کافرند، و برخی مؤمن، و خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست. (۲)

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ ۖ وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿٣﴾

آسمان ها و زمین را به حق آفرید، و شما را صورت گری کرد و صورت هایتان را نیکو آراست، و بازگشت به سوی اوست. (۳)

یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَیَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ۚ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٤﴾

آنچه را که در آسمان ها و زمین است می داند، و [نیز] آنچه را پنهان می کنید و آنچه را آشکار می نمایید، می داند و خدا به نیّات و اسرار سینه ها داناست. (۴)

أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَبَأُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٥﴾

آیا خبر کسانی که پیش از این کافر شدند، پس عقوبت کفرشان را چشیدند و برای آنان عذابی دردناک است، به شما نرسیده است؟ (۵)