از وزیر صنعت، معدن و تجارت ، رؤسای کارخانجات مفخم خودروسازی ایران خودرو و سایپا و شورای قیمت گذاری خودرو پنهان نیست، از شما چه پنهان، بعد از انتشار اظهارات شاد جناب آقای محجوب نماینده تهران در خصوص عدم تحمل کیفیت و قیمت خودروهای داخلی توسط مردم و مقایسه آن با صنعت خودروی ژاپن، شنیده شده که «اکیو تویودا»، رئیس فقید شرکت تویوتا، نان بربری در روغن ترمز تلیت کرده و روزی سه وعده تناول می‌کند و هر کس هم بخواهد مانعش شود، جیغ می‌کشد!
هرچند چنین قیاسی در دنیا مسبوق به سابقه نیست و به قولی:«از قیاست گریه آمد خلق را!»؛ ولی تحقیقات میدانی و چاله میدانی نشان می‌دهند که دلایل ایراد چنین اظهارتی از سه حال خارج نیست:
۱ـ یا این نماینده با سابقه مجلس از معنی و تفسیر کلمه کیفیت آگاه نیست؛
۲ـ یا تا به حال خودروی داخلی نخریده است؛
۳ـ ویا اینکه کسی از صنعت فوق پیشرفته خودرو سازی کشور ژاپن، چیزی به این بزرگوار نگفته است که خدا خیر داده، همچنان خودروسازی داخلی را می‌نوازد و معتقد است که:«یل خودروسازان و شیران تویی!»
یعنی یک نفر نیست از این بنده خدا بپرسد:
«چه گویی، چه سازی، چه پاسخ دهی؟». مرد حسابی! پرایدی که با کوچکترین تصادف، به چند قسمت نامساوی تقسیم می‌شود و در صورتی ۷۰ میلیون تومان می‌ارزد که دستکم ۶۵ میلیون داخل داشبوردش باشد(!)؛ بعد شما از تحمل کیفیت و قیمت صحبت می‌کنید؟!
در ژاپن اگر شرکت ها چنین خودرویی تولید کنند، رئیس کمپانی اگر از هاراگیری جان سالم به درد ببرد، فرمان خودرو را از پهنا توی حلقش می‌کنند تا این چنین با جان مردم بازی نکند!
ای کاش حالا که ایرانی ها به سلامت شان اهمیت می‌دهند و قرار است فرانچسکو همه سهم رب تبرک را برای پدر خوانده و مافیا بخرد، سهم بازار این ارابه های با کیفیت و با قیمت مناسب از نظر آقای محجوب را هم یکجا بخرد و به جای جوجه های یکروزه در بیابان های اطراف تهران چال کند و خیال مردم را بابت نسل کشی داخلی راحت کند.
با این وجود باید اذعان کرد که صنعت خودروسازی در کشور ما هنوز یکی از شاهکار ها و شگفتانه های نظام اقتصادی در سراسر دنیا محسوب می‌شود. چرا که همین خودروهای کم طمطراق و پر مدعا، در مژه بر هم زدنی پیش فروش می‌شوند و مردم برای خرید چهار چرخی که نوع،مدل،قیمت،رنگ بدنه، بیمه، تاریخ تحویل، محل تحویل، قیمت نهایی و اجزای باقیمانده روی بدنه آن مشخص نیستند، صف می‌کشند و برای ثبت نام چنین خودروهای سوفسطایی هم باید متوسل به برخی واسطه ها شوند و پول چایی و شیرینی هم بپردازند! به هر روی، از قدیم هم گفته اند:«به حد خویش هر نقصی کمال است.»
حالا در کشور ما صنعت خودرو و خودرو ها، بیش از حد باکمالات هستند و این تقصیر تولید کنندگان داخلی نیست و مردم هم باید کمتر اِن قلت بیاورند و این کمالات را تحمل کنند.
در خاتمه با عنایت به این که صنعت خودرو سازی نیاز به حمایت جانی و مالی بیشتری دارد، چند راهکار سوفسطایی و فلک فرسا در خصوص رونق این صنعت افاضه می‌کنیم؛ علی برکت الله:
الف) الزام مسئولان به استفاده از خودروهای داخلی:
به منظور تقویت بیشتر صنعت خودروسازی بخشنامه ای صادر شود و همه مسئولان، مدیران و نمایندگان مجلس و خانواده های آنها به استفاده از خودروهای داخلی (با اولویت پراید) ملزم شوند.
ب) مقایسه قطعه به قطعه:
در راستای توجیه مردم در خصوص عدم تفاوت های ماهوی بین خودرو های داخلی و خارجی و استاندارد بودن محصولات داخلی ، پیشنهاد می‌شود در یک برنامه زنده تلویزیونی با حضور کارشناسان، تک تک قطعات مختلف این خودرو ها با یک خودروی میلیاردی مثل بی ام و یا بنز، مقایسه شوند و مردم متوجه شوند که خودرو های تولید داخل هیچ چیز کمتر از خودروهای روز دنیا ندارند.
از فرمان و بوق و ترمز و کوئل و دلکو گرفته تا صندلی و آینه و قالپاق و لاستیک زاپاس و جک و … تازه اگر مدل خودرو را به سرشماره ارسال کنند، کت و شلوار خودرو هم در بسته بندی منحصر به فرد به آدرس شان ارسال می‌گردد.
پ) شبیه سازی تصادف:
در این روزهای طلایی رسانه ملی که در برنامه های تبلیغاتی در مقابل انظار میلیون ها بیننده، لکه چای و قورمه سبزی و جوهر خودنویس را از روی لباس ها پاک می‌کنند، پیشنهاد می‌شود در حمایت از صنعت خودرسازی داخلی هم جناب محجوب و رؤسای خودروسازی داخلی مملکت، دسته جمعی در یک برنامه تلویزیونی حضور پیدا کنند.
آنگاه در حیاط رسانه ملی، با نشستن داخل خودروی پراید، با سرعت ۱۰ کیلومتر در ساعت، به صورت نمادین وبه قول عادل فردوسی پور خیلی مِلو، با یک میله والیبالی، نهال درختی، گلدانی، تنه بامبویی یا چیز مشابهی، تصادف مختصری داشته باشند؛ بعد اگر پزشکان اجازه دادند، در صورت تمایل، در بیمارستان راجع به استاندارد های ۸۵ گانه، کیفیت و ایمنی خودروهای داخلی اظهار نظر نمایند!
نویسنده : وحید حاج سعیدی / روزنامه اطلاعات