هــــــر کــــه در اینجا پـــی قــــاچـــاق دارو می رود
بعــــــــد چنـــــــدی پـــــول او بـــــــالا ز پـارو می رود
می خرد ویلا و بـــاغ و حجره و مـــاشیـــن و ملک
بـــا هــــواپیما هـی از این سو به آن سو می رود
بهـــر تفـــــریـح و تفـرّج بـــا زن و فــرزنــد خویش
از رم و پـاریـس تـــا کــــــوبــــا و بــــاکــــو می رود
هــر چــه دارو هست در انبـار داروها از او
جــانــب بغـــداد یــا کشمیـــــر و جــامـو می رود
کار مـا با صــد زبان بازی هـزاران جاست پس
کار او پیـــــش از اشــارت هـای ابــــرو می رود
در شکار جـــــــان بیمــاران بـــــی پــــــول و پلـه
می کنــد کــاری کـــه عــــزرائیـل از رو می رود
آمپول و قرص نـایابی که کلّش دست اوست
پا بـه پای جــان مــا پستــو بــه پستــو می رود
جسـم او سالم ،اگر از جسم ما جان شد برون
چشم او روشن،اگر از چشم مـا سو می رود
او به کار و بار خود مشغول،خاطر جمع و شاد
حضـرت بهداشت در گل تـا بـه زانـو می رود
دائم این سوداگران مـرگ را فکر است سود
گر به دنیـا خـر به خـر یـابو به یـابو می رود!
شاعر : عباس خوش عمل کاشانی