مرغ بی بال و پری لیک پریدن بلدی
از سر سفره ی ما خوب جهیدن بلدی
می پری بی پر و بالا روی و بالاتر
رام ما بودی و حالا تو رمیدن بلدی
بال و بازوی تو را هم نتوانم بخرم
تو فقط قشر مرا خوب گزیدن بلدی
قشر آسیب پذیرم نفسم بند آمد
نفسی ده تو مرا گر که دمیدن بلدی
پای خود حداقل تو مبر از سوپ برون
ای که از خانه ی ما پای بریدن بلدی
ای سپیدم، تو اخیراً چه سیه دل شده ای
کمر نازک ما را تو خمیدن بلدی
تا کجا مرغ به بالا رود ای مسئولم
تو در این بین فقط ماله کشیدن بلدی
شاعر : اسماعیل تقوایی