ارمنی‌ها از نخستین روزهای پا گرفتن سینما در ایران، حضوری پررنگ در این عرصه داشته‌اند. اوانس اوگانیانس، ساموئل خاچیکیان، روبیک منصوری، واروژ کریم‌مسیحی، ماهایا پطروسیان، لوون هفتوان و ... تنها تعدادی از هنرمندان سرشناس ارمنی در سینمای کشور هستند.
لوریک میناسیان
لوریک میناسیان بازیگر محبوب سینما و تئاتر متولد ۱۳۲۲ در تبریز است. پدر این هنرمند آرمان هوسپیان نیز از بازیگران سینمای پیش از انقلاب نیز بوده‌است. از جمله آثار این هنرمند ارمنی سریالهای «دلبرآهنی»، «کارگاه شمسی و دستیارش مادام» و فیلم سینمایی «بوی پیراهن یوسف» است. خانم میناسیان در سال ۱۳۸۳ درگذشت.
لوون هفتوان
لوون هفتوان متولد ۱۳۴۵ در محله حشمتیه تهران است. او بعد از پایان دوره دبیرستان در رشته هنرهای نمایشی وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۶۹ پایان نامه خود را براساس نمایش اسب نوشته «محمد چرمشیر» به اجرا درآورد. آقای هفتوان وقتی در سال ۱۳۷۰ در ارمنستان به سر می‌برد، پاسپورتش را گم کرد و نتوانست به ایران برگردد. به همین خاطر به مسکو رفت تا تحصیلاتش را ادامه دهد. بعد از آن به کانادا مهاجرت کرد و فعالیت‌های هنری خود را به صورت جدی‌تری ادامه داد. هفتوان در سال ۸۹ بعد از حدود ۲۰ سال دوباره به ایران برگشت و فعالیت‌هایش را در ایران از سر گرفت.
ماهایا پطرسیان
ماهایا پطروسیان یکی از بی‌حاشیه‌ترین و در عین حال تعلیم‌دیده‌ترین بازیگران سینمای ایران است که نقش‌های بسیاری را از آنِ خود کرده است. ماهایا پطروسیان در اولین نقش آفرینی سینمایی‌اش در فیلم عشق و مرگ به کارگردانی محمدرضا اعلامی نشان داد که بازیگر بااستعدادی است. پس از آن در «پرده‌ی آخر» درخشید. پطروسیان پس از آن در کمدی – درام دیگه چه خبر؟ سومین ساخته تهمینه میلانی به عنوان بازیگر نقش اول انتخاب شد. ماهایا پطروسیان که از اواخر دهه ۶۰ بازیگری‌اش را آغاز کرد تا پایان دهه ۷۰ در ۱۱ فیلم حضور داشت که در اکران هم حاضر بودند که از این میان ۳ فیلم نابخشوده، «کمکم کن» و دختری به نام پرفروش بودند. آخرین فیلم هایی که با بازی ماهایا پطروسیان روی پرده سینما رفتند «خفگی» و «لس آنجلس- تهران» بودند.
آنیک شفرازیان
آنیک شفرازیان با نام هنری آنیک هنرپیشه تئاتر، سینما، تلویزیون ایرانی ارمنی تبار بود.آنیک پس از ورود به سینما، در فیلم های معدودی حاضر شد و به طور عمده در آثار سینمائی شماری از معتبرترین کارگردانان سینمای ایران بازی کرد که از آن میان، می توان به داریوش مهرجویی، بهرام بیضایی، بهمن فرمان آرا و محمدرضا اصلانی اشاره کرد. آنیک نخستین فیلمش را در ۱۳۴۳ با ایفای نقش در ضربت، ساموئل خاچیکیان بازی کرد. سپس در ۱۳۴۷ در فیلم خاچیکیان به نام جهنم سفید نیز جلوی دوربین رفت. از دیگر فیلم‌های او می‌توان به درشکه‌چی (نصرت کریمی، ۱۳۵۰)، شاهزاده احتجاب (بهمن فرمان‌آرا، ۱۳۵۳)، شطرنج باد (محمدرضا اصلانی، ۱۳۵۶)، کلاغ (بهرام بیضایی، ۱۳۵۷)، هامون (داریوش مهرجویی، ۱۳۶۹) و … اشاره کرد. بازی آنیک در نقش «مادربزرگ حمید هامون»، یکی از ماندگارترین نقش‌آفرینی‌های او در سینما است. بازی در فیلم سینمائی پرواز بخاطر بسپار در سال ۱۳۷۱ به کارگردانی حمید رخشانی، آخرین حضور آنیک بر پرده نقره‌ای سینمای ایران بود. آنیک شفرازیان در بهمن ماه ۱۳۶۶ در ششمین دوره جشنواره فیلم فجر، به خاطر ایفای نقش در «سرزمین آرزوها» (مجید قاری زاده) موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. او در 90 سالگی در خانه‌ی سالمندان کهریزک درگذشت.
لرتا هایراپتیان تبریزی | بازیگر | خوش نقش
«لرتا» که بیش‌تر او را به عنوانِ همسرِ نوشین می‌شناسیم، فارغ التحصیل رشته تئاتر از دانشکده مسکو است، اما در فیلم‌های گوناگونی چون شب اعلام، همای سعادت، باشرف‌ها و اسرار گنج دره جنی بازی کرد. مجموعه تلویزیونی خسرو میرزای دوم (نصرت کریمی) آخرین کار تصویری اوست که در نقش عمه خانم، بزرگ فامیل اشرافی دیوان سالار بازی کرد. او البته در گفت‌وگویی با لاله تقیان در ۱۳۵۶ گفته است: «من اصلاً بازی در فیلم را دوست ندارم و فکر می‌کنم که بازی در فیلم یک کار هنری نیست ولی بازی در سریال تلویزیونی را تنها به خاطر جنبه‌ی مادی‌اش پذیرفتم ولی به هر حال در آنجا هم می‌کوشم کار تمیزی ارائه کنم.»
آرمائیس هوسپیان | بازیگر | سوپر استار
آرمان یکی از چند بازیگر شاخص دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ ایران بود که در بسیاری از آنان نقش مردان ثروتمند شکست‌خورده یا دچار مشکل شده را بازی می‌کرد. هوسپیان در ۲۵ سال فعالیت در عرصه سینمایی، در ۵۵ فیلم نقش‌آفرینی کرد. او در سال ۱۳۳۴ جایزه بهترین بازیگر مرد سال را از اولین فستیوال فیلم‌های ایرانی به خاطر بازی در فیلم چهارراه حوادث (۱۳۳۳) دریافت کرد. خاچیکیان در یک گفت‌وگو با غلام حیدری تعریف کرده‌است که:«ساناسار خاچاطوریان، مدیر استودیو دیانا، می‌خواست برای ایفای نقش اول بازگشت، از علی محزون که نامش بر سر زبان‌ها بود، استفاده کنم اما من مخالفت کردم و رفتم آرمان را آوردم که در آن موقع، در یک «کفاشی» جنب «سینما متروپل» (سینما رودکی کنونی) کار می‌کرد و فارسی را خیلی بد صحبت می‌کرد»