فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
انی رایت دهرا من هجرک القیامه
دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لیست دموع عینی هذا لنا العلامه
هر چند کآزمودم از وی نبود سودم
من جرب المجرب حلت به الندامه
پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا
فی بعدها عذاب فی قربها السلامه
گفتم ملامت آید گر گرد دوست گردم
و الله ما راینا حبا بلا ملامه
حافظ چو طالب آمد جامی به جان شیرین
حتی یذوق منه کاسا من الکرامه
شرح لغت: معنی لغتی بر ای این غزل وجود ندارد.
تفسیر عرفانی:
۱- درباره این نیت نیاز به واقع نگریست. پس شما باید در این باره کاملاً توجه داشته باشید و با درایت، کیاست و دوراندیشی اقدام کنید.
۲- اکنون در هجران و فراق کسی یا چیزی اندوهگین هستید ولی از عاقبت آن آگاه نمی باشید. پس بهترین راه آنست که با توکل به خداوند، با یکی از استادان با تجربه، آگاه، دلسوز و بیطرف مشورت کنید. آنگاه به یکی از مشاهد متبرکه رفته، دعا و نذر کنید. انشاءالله گشایش حاصل گردد.
تعبیر غزل:
بعد از او روزگارت تیره و تار است. زندگیت عذابی است مستمر که تو را رنجور و بیمار نموده است. حال دل خود را در نامه ای برای او شرح بده، اما به خاطر داشته باش که صداقت بهترین صلاح برای تسخیر دیگران است. پس در نوشتار خود صادق باش و از سرزنش دیگران نترس، زیرا تو گوهری بس گرانبهاتر بدست خواهی آورد.