ارتباط اجتماعی بیشتر سبب بهبود سرطان سینه در زنان می‌شود.
برای زنانی که با سرطان سینه مبارزه می‌کنند، داشتن روابط دوستانه قوی احتمال رهایی آنها از چنگال سرطان را افزایش می‌دهد.
محققانی از پژوهشکده «کیسر پرمننت» اطلاعاتی را از برنامه «دوران بعد از سرطان سینه» مورد مطالعه قرار دادند. در این برنامه، ۹۲۶۷ زن مبتلا به سرطان سینه که در مرحله اول تا چهارم دوره بیماری بودند مورد بررسی قرار گرفتند؛ تحقیقی بر روی چهار گروه برای درک ارتباط بین روابط اجتماعی و تاثیر آن بر مرگ‌ومیر زنان مبتلا به سرطان سینه، انجام گرفت. یک شاخص ارتباط اجتماعی برای هر گروه تعریف شد که اطلاعاتی مبنی بر وضعیت تاهل، تعداد دوستان و بستگان نزدیک، عقاید مذهبی و ارتباطات اجتماعی فرد را در بر می‌گرفت. زنانی که در این پروژه مشارکت داشتند به مدت بیست سال از نظر ارتباطات فردی و اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفتند. آنها به سه گروه افراد منزوی، دارای روابط اجتماعی متوسط و معاشرتی تقسیم شدند.
کندیس کروئنک سرپرست پژوهش در گفت‌وگو با شبکه خبری اچ‌بی‌سی گفت: «برخی زنان بستگان کمی دارند اما هیچ‌گونه روابط اجتماعی ندارند؛ بعضی نیز متاهل هستند ولی هیچ ارتباط اجتماعی ندارند. در حالی‌که بسیاری از افراد معاشرتی متاهل بوده‌اند و اعتقادات مذهبی و بستگان نزدیک داشته‌اند و اوقات فراغت خود را با دوستان‌شان سپری می‌کنند.»
نتایج پژوهش نشان می‌دهد که احتمال ابتلای مجدد به سرطان سینه در زنان منزوی، ۴۳ درصد بیشتر از افراد معاشرتی است و احتمال فوت ۶۴ درصد آنها نیز وجود دارد. کروئنک می‌گوید: «نتایج یافته‌های ما نشان‌دهنده تاثیر مثبت داشتن روابط اجتماعی بر جلوگیری از پیامدهای سرطان سینه از جمله ابتلای مجدد و مرگ است؛ البته هر نوع رابطه اجتماعی این اثر را نخواهد داشت. برای نمونه، احتمال ابتلای یک زن سالمند سفیدپوست مجرد به سرطان سینه ۳۷ درصد بیشتر از احتمال ابتلا در صورت متاهل‌بودن است. اگرچه برای زنان دیگر گروه‌های آماری، تغییری در میزان بهبود سرطان در صورت متاهل‌بودن مشاهده نشده است. علاوه بر این، احتمال مرگ در زنان غیر سفیدپوست که دوستان کمی دارند نسبت به زنان دارای دوستان زیاد، ۴۰ درصد بیشتر است؛ البته این موضوع درمورد ارتباطات اجتماعی زنان سفیدپوست صدق نمی‌کند.
کروئنک می‌گوید: «تحقیقاتی مبنی بر مشاهده چنین وضعیتی درمورد زنان سفیدپوست نیز وجود دارد. برای نمونه، زنان سفیدپوست بیشتر مایلند تا همسر خود را به عنوان مراقب (همراه در روند درمان) معرفی کنند؛ در صورتی که زنان غیرسفیدپوست دوستان و خانواده خود را به عنوان مراقب ترجیح می‌دهند، که این موضوع در راستای نتایج تحقیق ما است. نتایج این تحقیق می‌تواند به پزشکان کمک کند تا بر اساس نیازهای ویژه زنان مبتلا به سرطان سینه در گروه‌های آماری- اجتماعی مختلف، مشکلات بالینی آنها را با در نظرگرفتن حمایت‌های اجتماعی بهبود بخشند.»
کریستینا هوانگ، گزارشگر مجله خبری دات مد