قلق و نوع رفتار با آقایان را بخوانید

قرار نیست همان‌گونه که با خواهرتان صحبت می‌کنید با شوهرتان نیز حرف بزنید؛ خواهر شما هم‌جنس خودتان است و در نتیجه ساختار مغزی‌‌ او شبیه شماست پس به راحتی حرکات و رفتارهایتان را درک می‌کند اما برای همسرتان بسیاری از حرف‌ها و رفتارها گنگ و مبهم است.

مردها از شکایت متنفر هستند

کلماتی مثل «تو» و «چرا» مردها را وارد وضعیت تدافعی می‌کند. مردها طبیعتا اهل رقابت هستند بنابراین ممکن است وقتی احساس چالش کنند با شما مبارزه کنند. بهتر است شکوه‌ها را به درخواست تبدیل کنید. سعی کنید با «دوستت دارم وقتی که ...» یا «خیلی خوشحال می‌شوم وقتی که ...» شروع کنید . همین کار به تنهایی باعث می‌شود او به حرف شما گوش کند.

وقتی به همسرتان احساس عدم امنیت می‌دهید
درخواست‌های ما زن‌ها در بسیاری موارد واضح نبوده و حتی می‌توان گفت گنگ و مبهم هم هستند. به عنوان مثال می‌گوییم: بیا با هم درباره خانواده​ات حرف بزنیم / علی، فکر می‌کنم ما باید راجع به رابطه‌مان صحبت کنیم/ بیا کمک کن، ببینم در مورد شغلم باید چه کار کنم.چنین در خواست‌هایی بسیار گنگ و مبهم هستند و حالت‌های متفاوتی را می‌توان برای مفهوم آنها در نظر گرفت. این درخواست، هیچ جهت خاصی را به همسر شما ارائه نمی‌دهد، این حالت مردها را معذب می‌کند. گویی که باید حتما آنچه را که از آنها می‌خواهید (و نمی‌دانند چیست) به شما بدهند و باید هم درک کنند خواسته واقعی شما چیست و آن را نیز برآورده کنند! در اینگونه موارد، مرد احساس می‌کند، روی هیچ موردی کنترل ندارد و احساس اجبار و فشار می‌کند اما قوانین بازی را هم نمی‌داند و این برایش ناامنی و عدم اطمینان به وجود می‌آورد؛ اما زن‌ها این مشکل را ندارند.

قوانین ناگفته براى ابراز احساسات
اگر زن مایل به صحبت‏ کردن با فردى باشد، به طور کلى منتظر مى‏ماند تا طرف مقابل، حرف خود را تمام کند. این نکته، مؤدب ‏بودن زن را نشان مى‏دهد. او اول «گوش مى‏دهد، سپس صحبت مى‏کند» و یا هنگامیکه از «او سؤال شود آن وقت پاسخ مى‏دهد.»
این قوانینى که هیچ ‏جا سختى از آنها به میان نیامده است، براى مردان، بیگانه هستند. اگر زن منتظر بماند تا همسرش آغازگر گفتگو باشد ممکن است هرگز شانسى براى حرف ‏زدن بدست نیاورد زیرا مردان، خود به ‏خود حرف زیادى براى گفتن ندارند. قوانین ناگفته مردان مى‏گوید: اگر حرفى براى گفتن دارى آن را بگو. آنها نمى‏دانندکه باید منتظر بمانند تا از آنها سؤال شود. اگر بخواهد حرف بزند، مى‏زند.
هنگامیکه مرد از همسر خود سؤالاتى را مى‏پرسد به ندرت انتظار دارد که همسرش، متقابلاً سؤالاتى را از او بپرسد. هنگامیکه زن سؤالاتى را از همسرش مى‏پرسد و مرد جواب مى‏دهد، مرد گمان مى‏کند که با پاسخگویى به سؤالات همسرش او را راضى مى‏کند.
مردان اصلاً نمى‏دانند که وقتى بعد از مدتى حرف زدند باید نوبت را رعایت کنند و سؤالاتى را از همسر خود بپرسند تا او شروع به حرف ‏زدن کند. حتى اگر مرد بداند که همسرش مایل است تا به سؤالاتى در مورد اتفاقات روزانه خود پاسخ دهد، دوست دارد که این کار (سؤال‏ پرسیدن از همسر) را فراموش کند.
وقتى زن از همسر خود سؤالاتى را مى‏پرسد، مرد براى پاسخگویى به آنها آنقدر مشغله فکرى پیدا مى‏کند که به سختى یادش مى‏ ماند او هم در مورد اتفاقات روزانه، از زن سؤالاتى را بپرسد.
اگر مرد به سؤالات، پاسخ کوتاهى مى‏دهد در این حالت زن نباید نوبت را رعایت کند یعنى زن مى‏تواند سؤالات خود را پشت سر هم بپرسد. اگر زن بدون آنکه ابتدا به حرفهاى همسرش گوش کرده باشد، شروع به صحبت‏ کردن در مورد اتفاقات روزانه خود نماید، این کار، بى ‏ادبى نسبت به مرد محسوب نمى‏شود.

چگونه مرد را به گوش دادن وادار کنیم؟
وقتى زن مى‏گوید: تو منو درک نمى‏کنى، واقعا منظورش این است که (الان حرفم رو درک نمى‏کنى، من به راه حل نیاز ندارم.) مرد این گونه می ‏شنود که زن به راه ‏حل او احتیاجى ندارد و در گیر بحث درباره اثبات خویش و ارزش راه حلش مى‏شود. در حالى که زن فقط نیاز به صحبت دارد. زن مى‏تواند به شکل دیگرى رفتار کند.

نخست صبر مى‏کند و می ‏اندیشد که آیا مرد به بهترین شکل او را درک مى‏کند و بعد مى‏گوید:(صبر کن اونو به شکل دیگه‏ اى بگم.) وقتى مرد این مکث را مى‏بیند، تصور مى‏کند که او را کاملا درک نکرده است و این البته شکلى انتقادى ندارد. آنگاه براى گوش دادن و توجه به آنچه زن مى‏گوید، تمایل بیشترى پیدا مى‏کند.
او احساس مورد انتقاد بودن یا سرزنش شدن نمى‏کند در نتیجه، اشتیاق بیشترى براى حمایت از او پیدا مى‏کند. زنان بدون دریافت این مطلب که چه چیز باعث مى‏شود مردان اینگونه رفتار کنند، تقریبا نمى‏توانند بفهمند که مرد بنشیند. ترجیح مى‏دهد بشنود (بذار طور دیگه‏ اى بگم) تا اینکه بشنود (تو درک نمى‏کنى.)
براى مرد تفاوت این دو جمله آن قدر بدیهى است که فکر نمى‏کند باید آن را پیشنهاد دهد.

ترفندهاى زنان براى صحبت کردن، به گونه‏اى که مردان گوش دهند
اگر زن در صحبت‏ کردن با مرد، خودش را محدود کند ممکن است که مرد بیشتر به حرفهاى او گوش دهد اما این کار، زن را از ویژگى‏ هاى زنانه‏ اش دور مى‏کند. هنگامیکه زن به خانه مى‏ آید، ابتدا در پى آن است که ویژگى‏هاى زنانه و مردانه خود را دوباره به حالت تعادل برساند.
بنابراین اگر به طور ناگهانى و به طور «زنانه» شروع به صحبت کند و بدون روشن‏ کردن اهداف خود عواطفش را بروز دهد این کار به طور اجتناب‏ ناپذیرى روابط خانوادگى خوب او را تخریب خواهد کرد. سرانجام، هم توى ذوق مرد خواهد زد هم ویژگى زنانه خود که همان نیاز به صحبت مى‏باشد را از دست مى‏دهد و این دو مورد براى شادى و رضایتمندى او مصیبت‏ بار است. به منظور آسوده‏ بودن و ارتباط دوباره با شور و شوق، عشق و محبت و ویژگى‏ هاى زنانه، بعد از یک روز کارىِ رقابتى، کارآمد، جنگجویانه و هدفمند، زن به آزادى، رخصت و حمایت در روابط خانوادگى خود نیاز دارد تا عواطف خود را به صورت غیرهدفمند، غیرمنطقى، غیردقیق و غیرمعقول منتقل نماید. زن براى تجدید قُواى روزانه خود به انبساط خاطر و آسودگى نیاز دارد که از طریق ابراز احساسات به صورت آزادانه، حاصل مى‏ آیند. اگر بخواهد همیشه این عواطف را ویرایش کند تا مطمئن شود که درست و صحیح و منطقى هستند در همان ویژگى‏ هاى مردانه باقى مى‏مانند.اگر مردان نفهمند که یک زن براى پرورش ویژگى‏ هاى زنانه خود به چه مواردى نیاز دارد، هنگام مواجه‏ شدن با زنى که نیاز دارد به روش زنانه صحبت نماید، بسیار مأیوس و ناامید مى‏شوند.
یک مرد به طور غریزى این مطلب را نمى‏داند زیرا بعد از تفکرات و تأمّلات و توجهاتى که در سکوت انجام داده است، وقتى به صورت متمرکز، مستقیم، واضح، منطقى و هدفمند شروع به صحبت مى‏نماید ویژگى مردانه او پرورش مى‏یابد. به همین دلیل تشخیص نمى‏دهد که درخواست چنین نگرش متمرکزى از همسرش، زیانبار است و به طور اجتناب‏ناپذیر، از پرورش ویژگى‏هاى زنانه همسر خود جلوگیرى خواهد کرد.منابع : میگنا / مجله ایده آل