
زنان » طراح و موسس تنپوش دارکوب گغت: یکی از مهمترین مشکلاتی که ما در کشورمان در حوزه تنپوش بانوان داشتیم این بود که مانتوها را آقایان برای خانمها طراحی میکردند و خانمها مجبور به خریداری آن بودند.
درنگ : «الهام مرادی» طراح لباس تنپوش «دارکوب» در رشته گرافیک تحصیل و حدود ۲ سال است که این برند را برای تولید پوشاک ایرانی راهاندازی کرده است. به گفته وی این برند با استقبال خوبی مواجه بوده و توانسته حدود ۲۵ شعبه در سراسر ایران راهاندازی کند.
طراح و موسس برند تنپوش «دارکوب» درباره ایده طراحی لباسهای این برند برای بانوان به «درنگ» گفت: برای طراحی مدلهایم از خروجیهای ذهن خود ایده میگیرم و در کنار آن از مدلهای خوب هم در حد ایدهپردازی استفاده میکنم. کلا براساس مبنای پوشش یک خانم شیکپوش که مناسب با قوانین و عرف جامعه ما هم باشد، طراحی لباسها را انجام میدهم. ابتدا ایدههایم را طراحی و بعد برش و کارهای بعدی را انجام میدهم.
یکی از مهمترین مشکلاتی که در کشورمان در این حوزه داشتیم این بود که مانتوها را آقایان برای خانمها طراحی میکردند. حالا اینکه دوختش چگونه بود خیلی فرقی نمیکرد اما مشکل این بود که آقایان این لباسها را به بازار تزریق میکردند و خانمها مجبور به خریداری بودند
مرادی درباره متریال به کار گرفته شده در آثارش میگوید: پارچههایی که در بازار ما وجود دارد که همه بتوانند قدرت خرید آن را داشته باشند خیلی مرغوب نیستند و اگر بخواهیم از پارچههای خیلی مرغوب استفاده کنیم فقط یک قشر میتوانند آن را تهیه کنند و قیمتها بالا میرود. بنابراین ما از میان بسیاری از این پارچهها مانند بقیه افرادی که در کار تهیه پوشاک ایرانی هستند از پارچه «لینن» استفاده میکنیم. لینن الیاف طبیعی است که پنبه در آن زیاد است و عمر خوبی دارد و مردم این جنس را دوست دارند. برای عید هم یکسری کار با پارچه ابریشم تولید کردیم و رودوزیهای دستی روی آن انجام دادیم که مخصوص عید و مجالس بود. قطعا نوع پارچه روی قیمت تاثیرگذاراست ولی خب طرفداران خود را هم دارد. قیمت کارهای ما از ۸۰ تا ۲۰۰ هزار تومان و کمی بالاتر است.
آقایان مانتوهای خانمها را طراحی میکردند
این طراح لباس درباره سلیقه بانوان ایرانی در انتخاب لباس مناسب به درنگ گفت: باید سلیقه مشتریها را بشناسیم و به آن احترام بگذاریم ولی کلا دلیل اینکه من به سمت طراحی و تولید این تنپوشها رفتم این بود که یکی از دغدغههای من پیدا کردن سبکی بود که دلم میخواست پیدا کنم و در بازار نبود و باید حتما آن را برای خودم میدوختم.
وی اضافه کرد: به نظر من یکی از مهمترین مشکلاتی که در کشورمان در این حوزه داشتیم این بود که مانتوها را آقایان برای خانمها طراحی میکردند. حالا اینکه دوختش چگونه بود خیلی فرقی نمیکرد اما مشکل این بود که آقایان این لباسها را به بازار تزریق میکردند و خانمها مجبور به خریداری بودند. این موضوع باعث شد من به این سمت بروم و یکسری کارهایی را طراحی کنم که نیاز خانمهای جامعه است و من این نیاز را به عنوان یک زن میشناسم.
بیشتر دختر خانمهایی به عنوان مدل استفاده شدند که مایل به پوشیدن این لباسها بودند. هر خانم ایرانی میتواند به عنوان مدل، لباس من را بپوشد و از آن عکاسی شود
مرادی افزود: ما سبک پوشش ایرانی داریم و اگر بحث اسلامی آن را هم در نظر بگیریم میتوان کارهای خوب و متنوعی در این خصوص داشت.
طراح لباس دارکوب مدلهای پر استقبال این برند را چنین عنوان کرد: مدل یکتا (سارافون و دامن) از مدلهای پرطرفدار است. شاید به این دلیل که خانمها پوششهای دامنی به خصوص دامنهای بلند را خیلی دوست دارند مورد استقبال قرار گرفت. مدل سه تکه بلیز و سارافون و دامن هم بسیار محبوب بوده است. همچنین مدلی سال گذشته به نام ژینوس داشتیم که به شکل عجیب و غریبی استقبال شد.
وی درباره مدلهایی که برای پوشیدن لباسها و عکاسی از آنها انتخاب میکند نیز گفت: برای انتخاب مدل برای پوشیدن لباسهایم معیار خاصی ندارم و بیشتر دختر خانمهایی به عنوان مدل استفاده شدند که مایل به پوشیدن این لباسها بودند. خیلی از آنها به خاطر علاقه خودشان این کار را انجام دادند و مانتوها را پوشیده و عکس انداختند. هر خانم ایرانی میتواند به عنوان مدل، لباس من را بپوشد و از آن عکاسی شود.
برندها زیاد و کارها بازاری شدهاند
یکی از مشکلات کنونی ما به عنوان طراحان لباس که برند خودمان را داریم، بحث بازاری شدن این کار و از بین رفتن ارزش آن است. اتفاقی که افتاده این است که ما به کندی در این کار پیشرفت کردیم و به سرعت داریم پسرفت میکنیم
موسس تنپوش دارکوب درباره مشکلات این صنف گفت: یکی از مشکلات کنونی ما به عنوان طراحان لباس که برند خودمان را داریم، بحث بازاری شدن این کار و از بین رفتن ارزش آن است. اتفاقی که افتاده این است که ما به کندی در این کار پیشرفت کردیم و به سرعت داریم پسرفت میکنیم. ما وقتی کارمان را شروع کردیم تولیدکنندههایی که شروع به تولید تنپوش ایرانی کردهبودند شاید به اندازه۱۰ نفر بودند.
وی افزود: آن موقع که من شروع کردم عضو کوچکی بودم در کنار برندهای بزرگی همچون تنپوش «تن درست» و «انارگل» و … بودم. این برندها این سبک پوشش را پایهریزی کردند و استفاده از جنس لینن و الیاف طبیعی در لباسها را به مردم شناساندند و تاکید کردند که پلیاستر و پلاستیک نپوشند و الیاف پنبه و نخ را جایگزین آن کنند. ولی در کمتر از ۲ سال این برندها که ۱۰ عدد بیشتر نبودند به راحتی به ۲۰۰ تا ۳۰۰ برند رسیدند که با پارچههای کم کیفیت کارهایشان را تولید میکنند.
این طراح لباس راهکار برون رفت از این مشکل را نظارت بیشتر روی تولیدکنندگان عنوان کرد و گفت: ما کنترل و نظارت روی تولیدمان نداریم. البته تغییرات را باید از خودمان شروع کنیم و از هر برندی به خاطر قیمت پایین آن خرید نکنیم. از برندهایی خرید کنیم که جنس و کیفیت خوب برای کارهایشان ارایه میدهند، در این صورت است که شاهد کارهای خوب در بازار خواهیم بود.





















