زن و شوهر لباس همدیگرند!

می دانید که لباس به معنی: جامعه - پوشاک - تن پوش را گویند و در ظاهر زینت و زیبائی انسان بوسیله لباس ظاهری است خدای تعالی هم با این تشبیه زیبا و ساده خواسته مردمان را به امر ازدواج متوجه سازد و زن و مرد یا به تعبیر دیگر (زن و شوهر) را به منزله لباس همدیگر معرفی فرموده است که در حقیقت اگر ما دقت کنیم می بینیم چنانکه لباس برای پوشش و آرامش و حفظ و زیبائی بدن محسوب می شود همانطور همسران هم مانند لباس عیوب همدیگر را پوشانده و آرامش همدیگر را حفظ می نمایند و به اضافه آن مایه زینت و زیبائی همدیگر نیز هستند.
همچنان لباس چنانکه آدمی را از سرما و گرما نگه می دارد و از مرضهای زیاد مصون می دارد و زن و شوهر هم نسبت به همدیگر چنان هستند. آنان با اشباع غریزه شهوت که خود مایه عفت است به این معنی وقتی آدمی زوج و زوجه داشته باشد می تواند عفت خود را حفظ کند و در جامعه و خارج از منزل بسوی فتنه و فساد نرود:
زن و مرد هر دو لباس دگرند - چون لباسند و به عفت نگرند
همچو تن پوش بوند، سوی گناه - نروند، چهره هم می نگرند
در تفسیر (منهج الصادقین) در ذیل این آیه شریفه آمده است که روزی زنی بنام (خولاء) به خانه تشریف نداشتند، او پیش (عایشه) نشست و درد دل خود را شروع کرد و گفت: از آن روزی که من شوهر کرده ام هر شب خود را مثل شب اول زینت کرده و عطر می‌زنم و به بستر شوهرم می روم ولی او از من روی بر می گرداند ولی من از برای رضای خدا از او روی بر نمی گردانم و بر بی توجهی او تحمل می کنم، آمدم از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بپرسم آیا از این جهت من در پیشگاه خداوند اجر و مزدی دارم؟!
عایشه گفت: صبر کن رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بیاید، آنقدر نگذشت که آن حضرت تشریف آورد، خولاء قصه خود را به آن حضرت معروض داشت، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بر آن زن فرمود: آیا منقاد و فرمانبردار او هستی؟
خولاء جواب داد: بلی یا رسول الله، آیا مرا مزدی باشد؟!
حضرت فرمود:
هر آن زن که در خانه شوهر بنوعی سلوک کند که موجب صلاح شوهر باشد حقتعالی آن را چندین حسنه می نویسد و سیئه محو می کند و درجات او را بالا می برد، و هر آن زن که از شوهر خود حامله باشد او را مزد زیادی خواهد داد، مزد او مثل کسی خواهد بود که تمامی عمر (قائم اللیل و صائم النهار) باشد و هر یک بار که کودک را شیر دهد چنان باشد که بنده ای را آزاد کرده است، چون کودکش را از شیر باز گیرد منادی از آسمان ندا می زند که گناهان گذشته تو آمرزیده شد.
عایشه هم که در آنجا حاضر بود، گفت: یا رسول الله، زنان را که این همه ثواب است مردان را چیست؟
حضرت تبسمی کرد و فرمود:
هر مردی که برای مراوده دست زن خود را بگیرد، حقتعالی او را حسنه کرامت فرماید و اگر دست در گردنش کند ده حسنه بر او می‌نویسد، اگر او را ببوسد بیست حسنه بر وی ضبط شود، اگر با وی نزدیکی کند چندان ثوابش دهند که از همه دنیا بیشتر بود و چون غسل کند به هر موئی که آب از وی می گذرد سیئه محو می شود و درجه بالا می رود و ثوابی که برای غسل او می دهند بهتر است از همه دنیا و هر چه در آن است، و حقتعالی بواسطه او با ملائکه مباهات می کند و بر آنان می فرماید: شما را گواه گرفتم بر اینکه آمرزیدم او(آن مرد) را (این هم ثواب مرد).
البته من می خواهم در اینجا متذکر بشوم که در اینجا و یا در جاهای دیگر روایات برای ضبط (حسنه) و محو (سیئه) وارد گردیده بعضی از عوام کم همت، سؤ استفاده هائی کرده و فکر می کنند که مثلاً بکار آمیزش زیاد و یا شهوترانی مفرط خداوند این همه ثواب و پاداش می دهد.
ولی آنان باید کاملاً دقت کنند و بدانند که این نوع مزد و پاداش ضبط حسنه و یا محو سیئه و یا رفع درجات برای آن است که کسی به فرمان خدا به قصد پیروی از فرمان خدا عمل کرده باشد آن همه اجر و ثواب دارد، نه به قصد هوسرانی و یا شهوترانی مفرط، پس هر کاری را باید به قصد پیروی از فرمان خدا که سعادت در آن است انجام داد، نه به قصد لذت جسمانی و یا از روی هوی و هوس به دستور شیطان.
کنی هر کار از بهر خدا کن - که تاگیری ز او مزد گرانی
ز بهر خود کنی گر جمله کار - ز شیطان باشد و خود هم همانیمنبع : ب چه کسی ازدواج کنیم ؟ - اسد الله بنیسی