همان طور که در بخش‌های قبلی پرونده پوست اشاره شد، اگزما نوعی بیماری پوستی است که طیف وسیعی از علائم را در بر می‌گیرد: از التهاب و سرخی ساده گرفته تا زخم‌های خشک و ضخیم! نخستین گام برای پیشگیری و درمان این بیماری، همانند سایر بیماری‌ها، شناخت بیماری است. در بخش قبلی پروندۀ پوست با بیماری اگزما و انواع آن آشنا شدید. در این مقاله قصد داریم شما را با نحوۀ تشخیص و درمان اگزما آشنا کنیم. در ادامه با روزچین همراه باشید.
اگزما چگونه تشخیص داده می‌شود؟
برای تشخیص اگزما، هیچ نوع آزمایش خاصی وجود ندارد. تنها راه تشخیص این بیماری، معاینۀ فیزیکی توسط پزشک است. پزشک معالج از روی برخی علائم، مانند خوشه‌های جوش یا خارش می‌تواند بیماری شما را تشخیص دهد. البته وجود این علائم الزاماً به معنی اگزما نیست و بهتر است برای تشخیص، حتماً به پزشک مراجعه کنید. برای مثال درماتیت آتوپیک (اگزمای ژنتیکی) ممکن است با درماتیت سبورئیک (یک بیماری شایع که عمدتاً روی پوست سر تأثیر می گذارد) اشتباه گرفته شود. در برخی موارد نیز دیده شده است که اگزما با عفونت قارچی اشتباه گرفته می‌شود، به همین دلیل ممکن است گاهی اوقات انجام یک آزمایش آلرژی برای تأیید اگزما لازم باشد.
برای تشخیص اگزما توسط پزشک، بهتر است سوابق خانوادگی هم مورد بررسی قرار بگیرد؛ چرا‌که زمینه‌های ژنتیکی در بروز اگزما نقش پررنگی دارند. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اگزما، ممکن است به آلرژی فصلی (تب یونجه)، آلرژی غذایی و آسم نیز مبتلا باشند، به همین دلیل برای تشخیص اگزما لازم است تا سوابق بیماری فرد نیز مورد بررسی قرار بگیرد.
بهترین راهکار برای مقابله با اگزما این است که وقتی علائم اولیۀ آن ظاهر می‌شوند، پزشکتان را مطلع کنید. اگزما بیماری خاموشی نیست و به‌راحتی می‌توانید علائم آن را ببینید، پس منتظر نمانید و پزشکتان را مطلع کنید. مطمئناً هر بیماری‌ای در مراحل اولیۀ خود خیلی راحت‌تر درمان می‌شود.
درمان اگزما
متأسفانه هیچ درمان قطعی‌ای برای اگزما وجود ندارد و نمی‌توان با خوردن یک یا چند دوره دارو آن را متوقف کرد، اما داروهایی وجود دارند که می‌توانند علائم آزاردهندۀ اگزما را کمرنگ‌تر کنند. این داروها شامل کرم‌ها و پمادهای پوستی، آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی، آنتی‌هیستامین‌ها و داروهای تزریقی است.
یکی از دلایل بروز اگزما خشکی است، بنابراین با برگرداندن رطوبت به پوست، می‌توان شدت علائم را کاهش داد. بنابراین استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده و آب‌رسان به‌صوررت پیوسته می‌تواند خشکی پوست را کاهش داده و باعث بهبود خارش و زخم‌های ناشی از اگزما شود.
مدت‌ها طول می‌کشد تا پمادها و کرم‌های استروئیدی بتوانند جای ضخم‌ها و جوش‌های ناشی از اگزما را از بین ببرند، اما این نوع داروها می‌توانند برای بهبود خارش و درد ناشی از این ضخم‌ها بسیار مؤثر باشند، اما به‌علت عوارض جانبی‌ای که دارند، برای استفاده در درازمدت توصیه نمی‌شوند. استروئیدی‌های موضعی قدرت اثرهای متفاوتی دارند، بنابراین اگر یکی از آن‌ها برای شما پاسخگو نباشد، پزشک معالجتان می‌تواند آن را با یک نوع قوی‌تر تعویض کند.
داروهای جدید غیر استروئیدی که «مهارکننده های کلسینیرین» نامیده می‌شوند، گزینۀ دیگری برای درمان اگزما هستند. این داروها حاوی کرم ائیدل (پیمکورولیموس) برای اگزمای خفیف تا متوسط و پماد پروتپیک (تاکرولیموس) برای علائم متوسط تا شدید است.
به‌طور‌کلی روش‌های درمان اگزما در موارد زیر خلاصه می‌شوند:
داروهای استروئیدی موضعی مانند کرم هیدروکورتیزون برای تسکین التهاب. مهار‌کننده‌های کلسینیرین مانند کرم ائیدل (پیمکرولیموس) و پماد پروتپیک (تاکرولیموس). آنتی‌هیستامین‌ها برای کنترل خارش. تجویز مرطوب‌کننده‌ها. آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌هایی که ممکن است ایجاد شوند. داروهای تزریقی.منبع: Health
